بررسی رابطه هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی در دانشجویان پزشکی دوره ی کارورزی دانشکده پزشکی علی بن ابیطالب (ع) یزد در سال 92-1391

مقدمه: هوش هیجانی یک مهارت اجتماعی است و شامل درک احساسات خود برای تصمیم گیری مناسب و هم چنین کاربرد احساسات در روابط و توانایی رهبری سایر افراد می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی در دانشجویان پزشکی دوره کارورزی دانشکده پزشکی علی بن ابیطالب (ع) یزد می باشد. روش مطالعه: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی که در سال 1392 صورت گرفت با پرسشنامه بار- ان حاوی 90 سوال (93/0 = ?) و همچنین پرسشنامه 28 ماده ای گلدبرگ و هیلر به بررسی هوش هیجانی و ارتباط آن با سلامت روانی و پیشرفت تحصیلی پرداخته شد و ارتباط آن با متغیرهای جنس و نمره امتحان پره انترنی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده با استفاده از شاخص های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و آزمون t-test تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: بر اساس این پژوهش نمره ی کلی هوش هیجانی بار-ان و تمام خرده مقیاس های آن، به جز خرده مقیاس استقلال، هیچ کدام با پیشرفت تحصیلی همبستگی معناداری نداشتند. در این میان خرده مقیاس تحمل فشار روانی کمترین میانگین و مسئولیت پذیری بیشترین میانگین را به خود اختصاص دادند. نتایج مطالعه ی حاضر نشان می دهد که بین نمره کلی هوش هیجانی با سلامت روانی همبستگی معناداری وجود دارد. اما بین سلامت روان با پیشرفت تحصیلی همبستگی معناداری بدست نیامد. در مورد رابطه ی هوش هیجانی و سلامت روانی با جنسیت، در نمره ی کلی هوش هیجانی دو جنس تفاوت معناداری وجود ندارد. اما در دو خرده مقیاس آن بین دو جنس تفاوت معناداری یافت شد. در زمینه ی رابطه ی سلامت روانی با جنسیت، پسران در جامعه ی مذکور از سلامت روانی بالاتری برخوردار می باشند. نتیجه گیری: میزان هوش هیجانی در کارورزان دانشکده پزشکی علی بن ابیطالب (ع) یزد با پیشرفت تحصیلی رابطه ندارد اما با سلامت روانی رابطه معنادار دارد. کلمات کلیدی: هوش هیجانی، پیشرفت تحصیلی، سلامت روان.